'Britse soldaat liet gewonde Adolf Hitler ontkomen tijdens WO 1'
De Brit Henry Tandey liet zich tijdens de Eerste Wereldoorlog van zijn menselijke kant zien.
Had hij dat niet gedaan, dan had de Tweede Wereldoorlog nooit plaatsgevonden.
Tandey was tijdens de Eerste Wereldoorlog lid van het Yorkshire Regiment 'Green Howards' , waarmee hij op 28 september 1918 in het Noord-Franse Marcoing vocht.
Op die dag zag hij een Duitse soldaat die vermoeid en gewond in de vuurlinie liep.
Beide mannen keken elkaar in de ogen, maar toen de Duitser zijn geweer liet zakken, deed Tandey dat ook.
De Duitser knikte als blijk van dank en rende vervolgens weg.
Tandey had toen geen idee dat de 29-jarige man tegenover hem Adolf Hitler was , de man die een paar decennia later miljoenen doden op zijn geweten zou hebben.
Telefoontje van de premier
Wie de gewonde Duitser was, zou Tandey pas 20 jaar later horen.
Hij kreeg toen een telefoontje van de Britse premier Chamberlain die kort daarvoor met Adolf Hitler had gesproken.
Hitler had de Britse premier een schilderij laten zien waarop Tandey zich met andere Britsen soldaten bekommerde om een gewonde strijdmakker.
Tandey droeg de gewonde soldaat op het doek op zijn schouders.
Dat schilderij was gemaakt in 1914, vier jaar voor het opmerkelijke voorval.
'Deze man had me bijna gedood'
Hitler vertelde aan Chamberlain dat hij de Britse soldaat herkende.
"Deze man had me bijna gedood.
Ik dacht dat ik Duitsland nooit zou terugzien."
Hij vroeg daarop aan Chamberlain om zijn groeten aan Tandey over te brengen en hem te bedanken.
Dat telefoontje moet ingeslagen zijn als een bom, want ondanks fysieke beperkingen probeerde Tandey tijdens de Tweede Wereldoorlog meerdere keren in het Britse leger te komen.
Dat lukte niet.
Tandey schoot alleen tijdens de strijd
Tandey, die in 1977 overleed, heeft zelden interviews over het voorval gegeven.
Wel gaf hij toe dat hij nooit op gewonde, ongewapende of zich terugtrekkende vijanden schoot.
Alleen tijdens de strijd gebruikte hij zijn wapen.
Het opmerkelijke verhaal van Tandey wordt beschreven in het boek 'The man who didn't shoot Hitler' van de historicus David Johnson, dat komende in het Verenigd Koninkrijk uitkomt.
Het leven van Henry Tandey begint in de Engelse plaats Leamington Spa, gelegen in het graafschap Warwickshire, waar hij op 30 augustus 1891 wordt geboren.
Henry, bijgenaamd ‘Napper’, heeft een moeilijke jeugd en brengt zijn eerste levensjaren door in een weeshuis en later op de lokale St. Peter’s School.
Als hij achttien is, krijgt hij een baan in het Regent Hotel in Leamington Spa, maar lang zal hij hier niet blijven.
In 1910 besluit hij zich aan te melden bij het Britse leger, en wordt ingedeeld bij het Alexandra, Princess of Wales’s Own Yorkshire Regiment in Richmond te York.
Een infanterie regiment dat beter bekend is als ‘The Green Howards’.
Hij komt terecht bij het 2e Bataljon van de Green Howards en wordt overgeplaatst naar Zuid-Afrika en naar Guernsey.
Hij blijft bij deze eenheid tot oktober 1916.
Tot deze periode is hij onder meer in 1914 actief in Zeebrugge als onderdeel van het British Expeditionary Force (BEF)
Later neemt hij ook nog deel aan gevechten tijdens de 1e Slag om Ieper. Tijdens deze gevechten haalt hij op een dag een gewonde soldaat van het slagveld, door hem over z’n schouder naar een Eerste Hulp Post te brengen.
Deze, toen nog vrij onbeduidende, gebeurtenis is later op schilderij vastgelegd door Fortunino Matania, een Italiaanse journalist/illustrator die tijdens de Eerste Wereldoorlog regelmatig werkte voor Britse tijdschriften zoals ‘The Sphere’.