Nederland mobiliseerde op 28 augustus 1939.

Generaal I.H. Reynders    werd tot opperbevelhebber benoemd, maar enkele maanden later na een conflict met de regering vervangen door generaal H.G. Winkelman.

De omstandigheden waren tijdens de mobilisatie niet goed.

Zo was de artillerie verouderd , en het Nederlandse leger beschikte slechts over één heuse FT 17 tank .

Die in 1939 regelmatig het nieuws had gehaald , de tank was na de Eerste Wereldoorlog ( 1918 ) aangeschaft om proeven te doen in het nederlandse poldergebied.

Men kwam al snel tot de conclusie dat het gebruik van deze zware gevechtswagens niet paste in het drassige Hollandse terrein , dat doorstoken was met sloten en kanalen. 

Om met het aangeschafte exemplaar toch een beetje uit de weg te kunnen , experimenteerde men met manieren om slootjes over te steken .

Goed omgaan met die ene tank kon het het Nederlands leger dus ook al niet eens .

Er waren  dus onvoldoende tanks , wel waren er vanwege de mobilisatie inmiddels 110 lichte en 35 middelzware tanks besteld . 

Maar deze zouden nooit op tijd kunnen worden afgeleverd , wel begon men "het zwaar materiaal " op haar kracht te testen . 

De plaats van handeling was de proefinundatie bij Asschat , waar vanaf september 1939 een deel van de 5e kom onder water stond . 

De FT 17 tank bakte er helemaal niets van , en kwam steeds weer verzakt te zitten in de drassige bodem .

De toenmalige Nederlandse regering en legerleiding waren zeer tevreden , want als hun tank wegzakte in de drassige bodem , dan zou zwaar materiaal van de vijand ook er in wegzakken .

In eerste instantie zou ook de IJssellinie de hindernis gaan vormen , en niet de grebbenlinie .

De FT 17 ging "op stal" !

De tank die de Nederlandse zorgen op deze wel heel bijzondere manier moest wegnemen was van het type Renault FT-17. 

Hij was bedoeld voor twee manschappen ; een bestuurder en een kanonnier , die achter elkaar in het voertuig zaten. 

In tegenstelling tot de allereerste tanks was de FT-17 voorzien van een koepel , zodat het schootsveld van het 37 mm kanon niet werd beperkt . 

De tank onderscheidt zich van de hoge pantserwagens door de rupsbanden . 

Daardoor werd het voertuig minder kwetsbaar .

Toch zal  de bemanning zich allerminst veilig hebben gevoeld met de bepantsering van slechts16 mm . 

De tank met een gewicht van 6,6 ton bewoog zich zeer traag over het slagveld en zelfs op de weg haalde hij nog geen 8 kilometer per uur . 

Na de proeven bij Asschat ging de tank "op stal" naar de Ripperdakazerne in Haarlem , waar hij geplaatst werd bij het hek . 

De Renault 4 cilinder benzinemotor werd uit de tank gehaald . 

De Nederlandse FT-17 had zijn ( test ) werk gedaan en , kon niet eens meer worden ingezet tijdens de meidagen 1940 .

Luchtafweergeschut  en de geoefendheid van het nederlands leger was ook ver onder de maat .

Nog een grote fout van de legerleiding .

Ten slotte was de nadruk in de verdedigingsplannen pas in een laat stadium verschoven van de IJssel naar de Grebbelinie.

De eerste periode van de mobilisatie moest dan ook besteed worden aan het bouwen van stellingen en het oefenen van de troepen .

Veel verdere aandacht werd er door de nederlandse regering aan een aanval op Nederland niet gegeven . 

Want in de eerste instantie zou volgens verdrag / plan "Fall Gelb" Nederland ongemoeid gelaten worden in een oorlog .

De Duitse legerleiding had daar in het diepste geheim echter grote problemen mee ,en het plan werd aangepast . 

Want de plannen voor een oorlog in het westen en een atlantic wall langs de kusten van Nederland , Belgïe en Frankrijk lagen al lang klaar .

Voor de Duitsers was Nederland ( net als west Belgïe en Frankrijk van groot belang als stationeringsbasis voor de V1 en V2  Vergeltungswaffen ( vergeldingswapen ) raketten .

Duitsland was ver voor de inval in Nederland al bezig met de ontwikkeling en testen van deze ( voorloper van de ) kruisraket . 

Want dat waren de V1 en V2 , die later massaal op Londen zouden worden ingezet  .

De V1 had vliegtuigvleugels en staartvlakken.

Ze werd voortgestuwd door een Argus AS-014 pulserende straalmotor, een variant van de reeds in 1932 door Paul Schmidt ontworpen straalmotor.

Hij kon een stuwkracht produceren van ca 300 kilogram en gebruikte een normale auto-bougie als ontsteking.

In technisch opzicht was de V1 eigenlijk een onbemand straalvliegtuig.

Hij kon een maximumsnelheid van 656 km/h bereiken en had een bereik van 240 km ( later werd dit 400 km ) .

De lengte was 7,9 meter en de spanwijdte 5,3 meter .

Een V1 woog 2180 kilogram en had een springkop van 850 kilogram . 

De motor van de V1 liep op gewone kerosine .

Wat in de geschiedenisboeken nooit word vermeld !

Is dat op 10 januari 1940 in Munster een Duits militair Bf 108 Taifun Messerschmidt vliegtuigje opsteeg . 

Met Majoor Dr. Erich Hoenmanns als piloot, en verder Majoor Hellmuth Reinberger aan boord .

Deze gingen op weg naar een belangrijke uiterst geheime militaire bespreking .

Majoor Reinberger had de opdracht om geheime documenten van Münster naar Keulen te brengen.

Het was die dag zeer slecht vliegweer , het was zeer koud .

En het landschap was wit van de sneeuw , en de rivier de Rijn was dichtgevroren .

Het was daarom heel moeilijk voor de piloot om zich goed te oriënteren , hij raakte uit de koers en vloog per ongeluk boven Nederlands grondgebied . 

Toen hij dat bemerkte , wilde hij natuurlijk omkeren .

Hij schond n.l. per abuis in mobilisatietijd het Nederlands luchruim , juist op dat moment sloeg de motor van de Messersmidt door vermoedelijk een brandstofprobleem af.

Het toestel had maar 1 motor , en de piloot kreeg de motor niet meer gestart .

De piloot moest noodgedwongen een noodlanding maken , Duits grondgebied kon hij onmogelijk nog halen . 

De Messerschmidt  maakte toen een noodlanding op een aardappelveld te ( Belgisch ) Vucht .

De piloot was er tot na de onfortuinlijke landing niet van op de hoogte dat Reinberger geheime invasieplannen bij zich had , het was door Hitler strikt verboden om zulke papieren per vliegtuig te vervoeren.

Na de noodlanding klommen de Duitsers uit het vliegtuig.

Aan Engelbert Lambrichts die in het weiland zijn wilgen aan het knotten was, vroeg het tweetal waar ze zich bevonden.

Toen ze hoorden dat ze zich in België bevonden vroegen ze lucifers aan Lambrichts en ze staken hun papieren in brand.

Een attente Korporaal-foerier, Gerard Rubens, reed met zijn fiets naar de plaats van het ongeval, overmeesterde de twee Duitsers en doofde het vuur.

De heldhaftige prestatie van Rubens werd nooit vermeld in de annalen van de geschiedenis, zijn oversten gingen met de pluimen lopen.

De Duitsers werden naar Mechelen-aan-de-Maas gebracht voor verdere ondervraging.

Reinberger probeerde daar de documenten voor een tweede keer te verbranden.

Kommandant Rodrique greep naar de papieren in de kachel en ze werden voor de tweede maal gered.

Voor de Belgen werd het stilaan duidelijk dat het hier wel om waardevolle documenten moest gaan.

We spreken waarschijnlijk over een tiental vellen aan informatie.

Documenten die tot in detail de nakende Duitse aanval op België, Luxemburg , en Nederland beschreven.

Bekend staan deze documenten onder de naam "gelbe fall" , of het "nieuwe sichelheidsplan".

De Belgische regering stuurde het plan direct per koerier door naar de Nederlandse opperbevelhebber Generaal Winkelman .

Hitler had namelijk plannen om al op 17 Januari 1940 Nederland binnen te vallen .

De Nederlandse opperbevelhebber geloofde het niet , volgens hem wilde Hitler Nederland nerveus maken.

Vervolgens werden de gevangenen van Mechelen-aan-de-Maas verder overgebracht naar de rijkswachtkazerne te Etterbeek.

Na de ondervragingen werden ze naar Engeland gevoerd , en later naar Canada.

Op de plaats waar de Messerschmidt is geland ( Coördinaten : 050° 58,38'N - 005° 42,94'E ) ligt nu een 1200 kilo wegende inox plaat , die precies het grondvlak weergeeft waar het vliegtuig lag .

Toen Hitler op de hoogte werd gebracht van de noodlanding in Vucht was hij een beroerte nabij , en gingen uiteraard zijn plannen voorlopig niet door .

De noodlanding te Vucht kwam in verschillende publicaties ter sprake, ondermeer in de mémoires van Sir Winston Churchill en Paul Henri Spaak, toen Minister van Buitenlandse zaken.

Of misschien heb je de passage over de noodlanding gelezen in “Het Verdriet van België” van Hugo Claus ?

De Vuchtenaren konden er niet om lachen dat Churchill in zijn gerespecteerde geschriften melding maakte van een noodlanding te Mechelen-aan-de-Maas , de plaats waar het verhoor van de militairen plaatsvond .

In plaats van Vucht , waar de noodlanding plaatsvond .

De fout van Churchill heeft geleid tot volkse discussies tussen de inwoners van beide gemeenten.

Vucht is een kleine gemeente in Belgisch Limburg dicht bij de Maas , en 17 km ten zuiden van Maastricht .

In de Nederlandse geschiedenis boeken en archieven vind je hier weinig tot niets over terug .

Maar waarom staat onderstaande gebeurtenis dan niet in de Nederlandse geschiedenisboeken ,en waarom weet ( bijna ) niemand dit ?

De Duitse bemanning had immers uiterst geheime militaire documenten bij zich. 

De Belgische regering stuurde het plan direct per koerier door naar de Nederlandse opperbevelhebber generaal H.G. Winkelman .

Deze documenten hadden  de code naam "het nieuwe Sichelschnittplan"

Hitler had namelijk In het nieuwe Sichelschnittplan plannen om op 17 Januari 1940 Nederland binnen te vallen , en moest Heeresgruppe B Nederland bezetten .

Om zo te voorkomen dat Nederland een uitvalsbasis zou worden voor de geallieerden , dit ging door die noodlanding , en het uitlekken van de plannen niet door .

De Nederlandse opperbevelhebber generaal H.G. Winkelman  geloofde het niet , volgens hem wilde Hitler Nederland nerveus maken.

Het boek ‘Eerste Duitse adelaar viel te Vucht’

 De auteur Flor Vanloffeld geeft in zijn in 1986 in beperkte oplage uitgegeven , en helaas totaal uitverkochte boek ‘Eerste Duitse adelaar viel te Vucht’, een zeer nauwkeurige reconstructie van de noodlanding .

Belicht de randgebeurtenissen en geeft aan hoe de wereldgeschiedenis door dit voorval werd beïnvloed.

 Op de onderstaande foto Dhr. Flor Vanloffeld midden zittend met papieren in zijn hand .

Gesprek met Flor Vanloffeld ;

Toen Jo Vermeulen  de Heer Vanloffeld contacteerde om alsnog een exemplaar te bekomen van zijn inmiddels uitverkochte boek.

Kreeg hij niet alleen het boek maar ook de twee foto’s ( boven in deze pagina afgebeeld ) 

En een vriendelijke brief, waaruit het volgende citaat :

In het boek vindt U de foto van het vliegtuig na de noodlanding. 

Zoals later uit alle bronnen bevestigd werd was dit de enige foto die gemaakt werd, waarschijnlijk door een reporter van een franstalig dagblad.

Dat dit niet de enig bestaande foto was kwam pas 50 jaar later aan het licht. ( Dus na het verschijnen van het boek )

In onze gemeente ( Eisden Belgïe ) woonde Hubert Van Hecke. 

 Hubert Alphonse Thérèse VAN HECKE is inmiddels  overleden te Eisden Maasmechelen op 18 mei 2006 .

Hubert Alphonse Thérèse VAN HECKE was ;

Emeritus Voorzitter bij het Hof van Beroep van Antwerpen 

Reserve-Luitenant-Kolonel bij de Cavalerie 

Ere-kolonel Commandant van het «Licht Bataljon Antwerpen . 

Ere-voorzitter van de Krijgsraad 

Ere-voorzitter van de Verbroedering van de 3° Lansiers 

Ere-voorzitter van de Oudstrijders 1940-1945 

Ere-voorzitter van de Koninklijke Vereniging van Reserve-Officieren van België (KNVRO) 

Ere-voorzitter van meerdere administratieve commissies 

Ridder van Loualaba (Congo 1960) 

Vereerd met de Medaille van de Gewapende Weerstand 

de Herinneringsmedaille 1940-'45 met twee gekruiste sabels en de twee vermeldingen: «Gete» en «Leie 1940» 

de Medaille van de Burgerlijke Weerstand 

de Medaille van de Oorlogsvrijwilliger-Strijder meerdere burgerlijke en militaire eretekens

Hubert Van Hecke had tijdens de mobilisatie als luitenant toezicht op de bewaking van de Zuid-Willems vaart en beschikte over een motor met zijspan. 

Enige uren na de noodlanding van het Duitse militair Messerschmidt vliegtuig , kwam hij ter plaatse en maakte enkele opnamen met een fototoestel dat hij in zijn zijspan steeds meenam. 

Ook hij besefte toen niet van welk belang deze gebeurtenis was. 

Daar militaire verplichtingen elders zijn aandacht opeisten , gaf hij verder geen aandacht meer aan dit gebeuren. 

Precies 50 jaar ( in 1990 ) later hield zijn echtgenote grote opruiming in de “papierwinkel” , die Hubert na zijn pensioenering niet meer nodig had.

Goed bevriend zijnde met de familie Vanloffeld was zij vanzelfsprekend op de hoogte van de gebeurtenissen hier over , en had ook het boek over het vliegtuig in bezit. 

Toen zij de twee fotootjes die Hubert gemaakt had van de Messerschmidt in handen kreeg , trof haar de gelijkenis met de foto uit het boek. 

Ze bracht ze meteen bij Vanloffeld thuis met de vraag , “of dat soms de vlieger van Vucht kon zijn”. 

Vanzelfsprekend was dit voor mij van groot belang. 

Haar echtgenoot Hubert was zelf verbaasd over deze vondst , en kon enkel vertellen dat hij door de gespannen militaire situaties na de noodlanding van de messersmidt .

Eenvoudig vergat dat hij deze foto’s gemaakt had.

Enige tijd later heeft Jo Vermeulen dan de Heer Van Hecke opgezocht , hij vertelde Jo Vermeulen het volgende :

Als reserve officier werd ik in 1939 opgeroepen om mijn eenheid de 3° Lanciers te vervoegen. 

Eerst werden we geplaatst aan de Franse grens in de buurt van Nijvel, Ath en Bergen. 

Daarna in Opitter, bij Maaseik en even later weer wat zuidelijker achter de Zuid-Willems vaart in Eisden. 

Hier was onze opdracht het kanaal Eisden-Lanklaar te verdedigen.

Toen werd ik bij de staf van het regiment geroepen en verzocht de taak van S2 ( officier inlichtingen ) op mij te nemen, hetgeen ik deed.

Toen ik op 10 januari hoorde dat er een Duits vliegtuig was neergestort te Vucht , ging ik met mijn motor met zijspan een kijkje nemen. 

Als S2 was ik de enige van mijn regiment die , zonder toestemming naar de andere ( oostelijke, zijde ) van de Zuid-Willems vaart kon gaan.

Ter plaatse gekomen nam ik enige foto’s met het toestel dat ik steeds bij me had , het was een Voightlander 16 mm camera . 

Door de oorlogsomstandigheden ben ik deze foto’s volledig vergeten tot we ze enige maanden geleden terugvonden.

Met plezier toonden  wij U dan nu ook deze zeer zeldzame beelden , van de verongelukte messerschmidt . 

Inmiddels hebben wij met dank aan iemand die ook op zoek was naar het boekwerk een copy ervan mogen ontvangen .

Wij vonden dat de kennis verzameld in dit boekwerk absoluut niet verloren mag gaan , en we hebben er veel werk ingestoken om het boekwerk wat aan te vullen met de feiten van na 1986 .

En het voor het nageslacht te digitaliseren tot een E book .

Mocht u een exemplaar van het ebook willen , dan kunt u het gratis downloaden .

Ik heb het voor u virusvrij online gezet .

Dit is de link naar de download ; 

http://www.filedropper.com/deeersteduitseadelaarvieltevuchtbeveiligdeversie1

Mocht dit niet lukken , dan kunt u middels email contact opnemen met de beheerder van deze site ; abvanegdom@gmail.com